Bir çox verilənlər bazası prefiks sıxışdırmasından istifadə edərək informasiyanı xanalarda (indekslərdə) saxlayırlar. Bu texnika \textbf{A_1}, ..., \textbf{A_N} sətirlər ardıcıllığını növbəti şəkildə sıxışdırır: əgər \textbf{A_i = a_\{i,1\}a_\{i,2\}...a_\{i,p\}} и \textbf{A_\{i+1\} = a_\{i+1,1\}a_\{i+1,2\}...a_\{i+1,q\}} sətri verilərsə, hər hansı bir \textbf{j} ≤ \textbf{min(p, q)} \textbf{a_\{i,1\} = a_\{i+1,1\}, a_\{i,2\} = a_\{i+1,2\}, ... a_\{i,j\} = a_\{i+1,j\}} üçün ikinci sətir \textbf{\[j\]a_\{i+1,j+1\}a_\{i+1,j+2\}... a_\{i+1,q\}} formasında saxlanılır ki, burada \textbf{\[j\]} - \textbf{j} kodlu bir simvoldur. Əgər \textbf{j = 0} olarsa, yəni sətrin prefiksi olmazsa, onda ikinci sətirdən əvvəl sıfır baytı əlavə edilir, bununla da sətrin uzunluğu artır. \InputFile İlk sətir \textbf{N} (\textbf{1} ≤ \textbf{N} ≤ \textbf{10000}) tam ədədini ehtiva edir, növbəti \textbf{N} sətrin hər birində \textbf{A_1} ... \textbf{A_N} (\textbf{1 }≤ \textbf{length}(\textbf{A_i})\textbf{ }≤ \textbf{255}) sətirləri verilir. \OutputFile Sıxışdırılan sözlərin ən kiçik ümumi uzunluğunu ifadə edən yeganə tam ədədi verməli.